Przewlekłe zapalenie żołądka to choroba, która może być wywołana przez czynniki bakteryjne, wirusowe, ale może mieć także podłoże autoimmunologiczne. Prawidłowe rozpoznanie przyczyny wystąpienia doleglwiości jest kluczowe dla ustalenia odpowiedniej, skutecznej metody leczenia. Zobacz, jak rozpoznać przewlekłe zapalenie żołądka i jak można z nim walczyć. spis treści 1. Co to jest przewklełe zapalenie żołądka? Rodzaje zapalenia żołądka 2. Przyczyny zapalenia żołądka 3. Objawy zapalenia żołądka 4. Jak leczyć przewlekłe zapalenie żołądka? rozwiń 1. Co to jest przewklełe zapalenie żołądka? Przewlekłe zapalenie żołądka (lub błony śluzowej żołądka) to choroba, której istotą jest ciągle utrzymujący się stan zapalny, który stopniowo prowadzi do zniekształcenia ścian żołądka. Wywołuje krwawienia z układu pokarmowego, przyczynia się do powstawania nadżerek i ubytków, które mogą przerodzić się we wrzody żołądka lub dwunastnicy. Zobacz film: "USG rodem z horroru. Lekarze nie mogli uwierzyć, co znajdowało się w brzuchu 20-latka z Indii" Przyczyną wystąpienia dolegliwości może być zarówno zakażenie bakteryjne, wirusowe jak i choroba autoimmunologiczna. Rodzaje zapalenia żołądka Przewlekłe zapalenie żołądka można podzielić według dwóch kryteriów. Pierwszym z nich jest lokalizacja stanu zapalnego i towarzyszące temu objawy. Jeśli występują krwawienia (widoczne np. w postaci krwi w stolcu), mówimy o krwotocznym zapaleniu żołądka. Jeśli chorobie towarzyszy powstawanie nadżerek lub zanik błony śluzowej żołądka, mówimy wówczas odpowiednio o nadżerkowym lub zanikowym zapaleniu. Dodatkowo zapalenie żołądka dzieli się na: zapalenie żołądka typu A - ma podłoże autoimmunologiczne, wówczas autoprzeciwciała kierują swoją agresję wobec komórek żołądka. Towarzyszy mu zanik błony śluzowej żołądka, niedobór kwasu solnego oraz przewlekły niedobór witaminy B12; zapalenie żołądka typu B - wiąże się z zakażeniem bakterią [Helicobacter Pylori]( i bardzo szybko rozprzestrzenia się w całym żołądku. Bardzo często wiąże się z chorobą wrzodową lub nowotworem żołądka; zapalenie żołądka typu C - zwykle pojawia się na skutek nadmiernego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Towarzyszy mu refluks. Ten typ zapalenia żołądka najłatwiej jest wyleczyć - wystarczy odstawić leki i stosować specjalną dietę przez kilka tygodni. Rekomendowane przez naszych ekspertów 2. Przyczyny zapalenia żołądka Przyczyn wystąpienia przewlekłego zapalenia żołądka może być wiele. Może to być zakażenie bakteryjne, wirusowe, zaburzenia funkcjonowania układu autoimmunologicznego, a także długotrwałe stosowanie niektórych leków, głównie tych z grupy NLPZ lub antybiotyków. Bardzo często zapalenie żołądka wywołane jest przez zakażenie bakterią Helicobacter Pylori, do którego może dojść na skutek długotrwałego palenia papierosów lub być wynikiem uwarunkowań środowiskowych. Wśród pozostałych przyczyn wystąpienia zapalenia żołądka wymienia się: nadużywanie alkoholu zaburzenia hormonalne, w tym cukrzycę nieregularny tryb życia niezdrową dietę palenie papierosów 3. Objawy zapalenia żołądka Pierwszym objawem zapalenia żołądka są bóle w nadbrzuszu lub w tzw. dokłu podsercowym. Zwykle pojawia się kilka godzin po posiłku. Chory może odczuwać także nocny ból brzucha o nieznanej przyczynie oraz tzw. ból głodowy, czyli uczucie ssania i pieczenia w żołądku w momencie, w którym jesteśmy głodni (np. o poranku). Pojawia się także niestrawność i uczucie pełności w żołądku, pojawiające się nawet po zjedzeniu niewielkiej ilości. Jeśli zauważymy którykolwiek z tych objawów, należy zgłosić się do lekarza. 4. Jak leczyć przewlekłe zapalenie żołądka? Leczenie zapalenia żołądka zależy od jego przyczyny. Do prawidłowego zdiagnozowania pacjenta należy skierować na badania - przede wszystkim warto zrobić morfologię, określić poziom witaminy B12, a także markery zapalne (OB lub CRP). Warto także wykonać gastroskopię oraz badanie histopatologiczne, które pozwoli stwierdzić, czy doszło do zakażenia bakterią H. Pylori. W zapaleniu żołądka typu A należy zacząć leczenie od uzupełnienia diety w witaminę B12. Jeśli przyczyną są leki, należy natychmiast je odstawic, a w przypadku zakażenia bakteryjnego konieczne będzie wdrożenie antybiotykoterapii. Leczenie przewlekłego zapalenia żołądka trwa zwykle kilka tygodni. W tym czasie warto maksymalnie wesprzeć błony śluzowe żołądka i pobudzić je do regeneracji. Przede wszystkim należy zrezygnować ze wszystkich używek, a także czasowo zmienić dietę na lekkostrawną, pozbawioną ostrych przypraw i produktów drażniących. Dobrze jest też unikać mocnej kawy i herbaty, a także silnych leków, szczególnie przeciwbólowych. Dodatkowo warto wspomóc się naturalnymi metodami i np. sięgać po "kisiel" z siemienia lnianego, który powleka ściany żołądka i chroni je przed działaniem drażniących czynników. Przyspiesza także gojenie ewentualnych nadżerek. Taki kisiel warto pić codziennie, ale co najmniej 2 godziny po lub przed przyjęciem leków. Siemie lniane może osłabiać działanie antybiotyków i innych preparatów leczniczych. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Choroby skóry i tkanki podskórnej Liszaj twardzinowy i zanikowy Zanik skórny plackowaty Schweningera-Buzziego Zanik skórny plackowaty Jadassohna-Pellizzariego Zanik skóry Pasiniego i Pieriniego Przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn Stany bliznowacenia i włóknienia skóry Blizna przyrośnięta (skóry). Blizna. Zniekształcenia spowodowane przez bliznę. Blizna BNO Substancje czynne oraz leki są dostępne jedynie dla zalogowanych studentów lub medyków. Zaloguj się Inne zanikowe choroby skóry Zanikowe choroby skóry, nieokreślone Substancje czynne oraz leki są dostępne jedynie dla zalogowanych studentów lub medyków. Zaloguj się Wymagane cookies Niezbędne pliki cookie umożliwiają korzystanie z podstawowych funkcji, takich jak bezpieczeństwo, zarządzanie siecią i dostępność. Można je wyłączyć, zmieniając ustawienia przeglądarki, ale może to wpłynąć na funkcjonowanie strony internetowej. Analityka WŁĄCZ WYŁĄCZ Chcielibyśmy zbierać dane za pomocą Google Analytics, Google Tag Manager i Hotjar, aby pomóc nam poprawić naszą stronę internetową poprzez zbieranie i raportowanie informacji o tym, jak z niej korzystasz. Zbieramy informacje w sposób, który nie identyfikuje nikogo bezpośrednio. Więcej informacji na temat tego, jak to działa, można znaleźć na naszej stronie dotyczącej polityki cookie. Reklamy WŁĄCZ WYŁĄCZ Chcielibyśmy docierać do Ciebie za pomocą Facebook Pixel, aby zapewnić Ci najnowsze informacje o usługach Remedium przez platformę Facebook. Więcej informacji o tym, jak to działa, znajdziesz na naszej stronie poświęconej polityce cookies. Akceptuj Anuluj

Kilka wymienionych w artykule objawow bardzo pasuje do mojej choroby ktora mnie wykancza. KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu. Badanie kontrastowe przełyku, żołądka i dwunastnicy Niedokrwistość z niedoborów (żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12) Gastroenterologia Hematologia. Borelioza ("choroba z Lyme") jest zwana chorobą odkleszczową, jednak tak naprawdę to nie sam kleszcz powoduje chorobę, ale bakteria, która znajduje się w jego wnętrzu. Boreliozą można się zarazić przez ugryzienie kleszcza, który jest nosicielem krętków Borrelia. W większości przypadków choroba ta objawia się w postaci rumienia na skórze, nie jest to jednak regułą. Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że bakteria z rodzaju Borrelii może spowodować wystąpienie objawów boreliozy praktycznie z każdego narządu. Postaci narządowe boreliozy są dużo groźniejsze niż miejscowe zmiany skórne, mają także mało charakterystyczny przebieg i pojawiają się dużo później, a nie bezpośrednio po ugryzieniu przez kleszcza. Utrudnia to rozpoznanie i późniejsze leczenie boreliozy. spis treści 1. Definicja boreliozy 2. Fazy boreliozy Borelioza wczesna miejscowa Borelioza wczesna rozsiana Borelioza późna 3. Objawy boreliozy Objawy skórne Objawy ogólnoustrojowe Zapalenie stawów Objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego Objawy ze strony układu pokarmowego 4. Neuroborelioza 5. Diagnostyka boreliozy 6. Leczenie boreliozy Leczenie IDSA Leczenie ILDAS 7. Powikłania boreliozy 8. O czym powinien pamiętać chory na boreliozę? rozwiń Zobacz film: "Uwaga, borelioza! - objawy choroby" 1. Definicja boreliozy Borelioza (choroba z Lyme) jest najbardziej znaną chorobą odkleszczową. Jest to choroba, która po raz pierwszy została rozpoznana w latach 80. XX wieku. Boreliozę wywołują bakterie Borrelia burgdorferi, które zaliczane są do krętków. Do zakażenia Borrelią dochodzi na skutek ugryzienia człowieka przez kleszcza. W wielu przypadkach osoba nie zdaje sobie sprawy, że została ukąszona. Objawy chorobowe pojawiają się w późniejszym czasie, co znacznie utrudnia rozpoznanie. Warto obejrzeć dokładnie swoje ciało, po przyjściu z lasu. Kleszcze wybierają zazwyczaj zgięcia łokci i kolan, pachwiny, kark i skórę pod piersiami. Jeśli kleszcz ma styczność z organizmem człowieka 24–48 godzin, ryzyko wystąpienia choroby jest większe. Co ciekawe, nie bez znaczenia jest również miejsce ugryzienia kleszcza. Ryzyko zarażenie jest nieco większe, gdy kleszcz umiejscowił się w zgięciach kolan albo łokci. Pamiętajmy, aby pod żadnym pozorem nie smarować kleszcza tłustą mazią, masłem lub alkoholem. Drażnienie kleszcza poprzez przypalanie, smarowanie tłuszczem lub alkoholem potęguje ryzyko choroby, gdyż w ten sposób zwiększamy ilość śliny i wymiocin kleszcza, który chcąc nie chcąc, wpuszcza je do naszej krwi, razem z chorobotwórczymi krętkami w zwiększonej ilości. 2. Fazy boreliozy W obrębie boreliozy wyróżniamy 3 fazy kliniczne: wczesną miejscową (ograniczoną), wczesną rozsianą i późną. Borelioza wczesna miejscowa Pierwszą typową kliniczną manifestacją pierwszego okresu boreliozy jest rumień wędrujący. Pojawia się zwykle pomiędzy 7. a 14. dniem od ugryzienia, choć zdarza się, że występuje dopiero po 5-6 tygodniach lub wcale. Pseudochłoniak boreliozowy, będący niebolesnym naciekiem zapalnym w miejscu pokąsania przez kleszcza, jest alternatywnym obrazem klinicznym pierwszej fazy boreliozy. Występuje głównie na płatku ucha, sutku lub na mosznie. Borelioza wczesna rozsiana Znaczna liczba pacjentów pediatrycznych z boreliozą rozwija postać wczesną rozsianą choroby, której najczęstszym objawem są liczne rumienie będące wynikiem bakteriemii (obecności bakterii we krwi). Zmiany wtórne boreliozy są zwykle mniejsze niż zmiana pierwotna. Często towarzyszą im objawy grypopodobne z powiększeniem obwodowych węzłów chłonnych (limfadenopatią). Niezwykle rzadko dochodzi w wyniku boreliozy do rozwoju aseptycznego zapalenia opon mózgowych czy też zapalenia mięśnia sercowego z różnego stopnia blokami przedsionkowo-komorowymi (mniej niż 1 proc.). Osoby, u których doszło do zapalenia mogą odczuwać silne bóle głowy, sztywność karku, nudności i wymioty. Borelioza późna Dość typowe po boreliozie jest nawrotowe, wędrujące reumatoidalne zapalenie stawów, zwykle dużych (np. kolanowy), przebiegające z obrzękiem. Miejscowe zajęcie układu nerwowego, neuropatie (stan chorobowy dotykający nerwy obwodowe są także manifestacją II okresu boreliozy. Porażenie nerwu twarzowego pojawia się relatywnie często wśród dzieci i może być jedynym objawem boreliozy. U osób starszych znacznie częściej dochodzi do radikulopatii. Jest to, niejednokrotnie, bardzo silny ból neuropatyczny z towarzyszącymi zaburzeniami czucia i ruchu. Obraz takich dolegliwości boreliozy nazywany to tzw. zespół korzeniowy. 3. Objawy boreliozy Objawy skórne Rumień Rumień na skórze, który powstaje przy boreliozie bezpośrednio po ugryzieniu przez kleszcza, ma bardzo charakterystyczny i łatwy do rozpoznania wygląd. Zmiana jest czerwona i najczęściej ma kształt okręgu lub owalu. Często ma wygląd pierścienia, jest czerwona na obwodzie i wyraźnie odgraniczona od reszty skóry, a w środku ma jaśniejsze przebarwienie. Początkowo ma średnicę 1–1,5 cm, ale może rozrastać się obwodowo. Nieleczony rumień szerzy się obwodowo, osiągając przeciętnie 15 cm średnicy, choć zmiany większe niż 30 cm również się zdarzają. Pozostawiony bez leczenia utrzymuje się przez ok. 2 tygodni, a nawet dłużej. Wyjątkowo przyjmuje postać pęcherzykowatą lub martwiczą. Rumień obecny przy boreliozie nie boli ani nie swędzi. Jednak konieczne jest jego leczenie i to nie miejscowe, lecz ogólnym, doustnym antybiotykiem Rumień jest zmianą wczesną boreliozy i występuje do 30 dni od ugryzienia przez kleszcza. Jednak na zmianie wczesnej może się nie skończyć – bakterie ze skóry mogą się dostać do krwi, a stamtąd do praktycznie każdego narządu w ciele człowieka. Dlatego właśnie trzeba leczyć boreliozę we wczesnym stadium, aby nie miała szansy się rozprzestrzenić. Chłoniak limfocytowy skóry Jednak rumień to niejedyna postać skórna boreliozy. Innym objawem infekcji skórnej może być chłoniak limfocytowy skóry. Ma wygląd guzka o czerwono-niebieskim zabarwieniu. Ta zmiana skórna boreliozy także jest niebolesna. Jej najczęstsza lokalizacja jest inna niż rumienia, który najczęściej występuje na rękach lub nogach, a chłoniak na płatku lub małżowinie usznej, brodawce sutkowej, a czasami na mosznie. Zmiana taka jest dosyć rzadka i jeżeli już, to częściej występuje u dzieci. Przewlekłe zanikowe zapalenie skóry Borelioza w postaci skórnej może mieć też charakter przewlekły w formie tzw. przewlekłego zanikowego zapalenia skóry. Objawia się ona niesymetrycznymi czerwonosinawymi zmianami na skórze rąk lub nóg. Początkowo kończyny mogą sprawiać wrażenie obrzękniętych, późniejszym takim objawem boreliozy jest stopniowe ścieńczenie skóry, aż zaczyna ona przypominać bibułę. Zajęta procesem chorobowym skóra jest pozbawiona włosów. Przewlekłemu zanikowemu zapaleniu skóry może towarzyszyć bolesność okolicznych stawów. Objawy ogólnoustrojowe Jednak zmiany skórne to nie jedyne objawy boreliozy, jakie mogą występować w infekcji. Występują one zazwyczaj dopiero jakiś czas po zakażeniu. Borelioza może być diagnozowana na podstawie zmian narządowych, co jednak jest niezwykle trudne. Wynika to z faktu, że zmiany te są mało charakterystyczne, a sytuacja jest jeszcze trudniejsza, jeżeli wcześniej na skórze nie pojawił się rumień, a tak zdarza się dosyć często. Osoba, u której nie wystąpiła charakterystyczna zmiana skórna boreliozy, może w ogóle nie zdawać sobie sprawy z faktu, że ugryzł ją kleszcz i została zakażona chorobotwórczym drobnoustrojem. Objawy narządowe boreliozy są związane z rozprzestrzenieniem się infekcji przez krew lub chłonkę. Borelioza może mieć objawy z kilku narządów jednocześnie. Rozsianie się boreliozy może powodować także wystąpienie objawów ogólnych infekcji takich jak: gorączka poty dreszcze uderzenia gorąca Są to dolegliwości, które mogą sugerować, że to grypa i przeziębienie lub inna infekcja wirusowa. Przewlekła borelioza może także powodować chudnięcie zmęczenie ociężałość obniżenie sprawności fizycznej bezsenność wypadanie włosów Organizm jest po prostu zmęczony przewlekłą infekcją, która się w nim toczy, wszystkie swoje siły poświęca na próby walki z boreliozą. Może dochodzić do drętwienia rąk i nóg, a także języka, a przez to do zaburzeń zmysłu smaku – takie objawy mogą mieć związek z zaatakowaniem nerwów przez boreliozę. Z zajęciem nerwów mogą mieć związek uogólnione bóle praktycznie wszystkich części ciała, np. biodra czy jąder. Pojawiają się także kurcze mięśniowe lub tiki mięśni twarzy. Zapalenie stawów Częstą układową postacią boreliozy jest zapalenie stawów. Może się ono pojawić w niedługim odstępie czasu od wystąpienia zmiany skórnej w postaci rumienia. Zazwyczaj zajęte są jeden lub dwa stawy, borelioza atakuje zwykle duże, takie jak staw kolanowy czy skokowy. Objawami boreliozy są zazwyczaj opuchnięcie stawu i jego bolesność, a czasem także sztywność. Zazwyczaj nie ma zaczerwienia w okolicy chorego stawu, ale zdarza się, że zajęty staw sąsiaduje z miejscem wystąpienia zmiany skórnej wywołanej boreliozą. Objawy boreliozy cofają się i nawracają przez kilka tygodni, aż z czasem zupełnie ustępują. Zapalenie stawów także wymaga leczenia antybiotykiem. Czasami choroba stawów może przejść w formę przewlekłą i prowadzić do nieodwracalnego zniszczenia powierzchni stawowych. Objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego Borelioza charakteryzuje się podstępnym, często wieloletnim przebiegiem, dużą zmiennością obrazu klinicznego, „naśladowaniem” innych chorób, a także zajęciem wielu narządów wewnętrznych. Zdarza się także, że borelioza przebiega pod postacią zapalenia mięśnia sercowego. Jego główne objawy to: zaburzenia rytmu serca skoki pulsu i ciśnienia bóle w klatce piersiowej W czasie boreliozy mogą się także zdarzyć skoki pulsu i ciśnienia, bóle w klatce piersiowej, a nawet uszkodzenia struktury mięśnia sercowego. Objawy ze strony układu pokarmowego W przebiegu boreliozy mogą się także pojawić niespecyficzne objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak: bóle brzucha refluks żołądkowo-przełykowy biegunki zaparcia Może dojść także do podrażnienia pęcherza, zaburzeń miesiączkowania lub potencji. Jednak są to sytuacje bardzo rzadkie. Objawy boreliozy mogą być bardzo zróżnicowane, aczkolwiek najczęstsze są te ze strony skóry i stawów. Wszystkie postaci boreliozy leczy się tak samo – antybiotykiem. Jednak w postaciach narządowych boreliozy czasami bardzo trudno wpaść na to, że przyczyną jest właśnie borelioza. Najważniejsze, żeby umieć rozpoznać u siebie skórne postaci boreliozy, gdyż w tym stadium leczenie jest najbardziej skuteczne, a gdy nawet rozwiną się inne objawy boreliozy, przynajmniej mamy uchwytną przyczynę. Borelioza w większości przypadków to choroba całkowicie uleczalna, jednak warunkiem tego jest wczesna diagnostyka boreliozy, co wbrew pozorom może nie być proste. 4. Neuroborelioza Borelioza może stać się chorobą bardzo niebezpieczną, jeśli wystąpią objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego – mówimy wtedy o neuroboreliozie. Może ona przebiegać pod postacią zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu – wówczas objawami są silne bóle głowy, sztywność karku, a także nudności i wymioty) i, tak jak w zapaleniu opon powodowanym przez inne drobnoustroje. Ta postać boreliozy ma dosyć łagodny przebieg. Czasami może dojść także do zapalenia nerwów czaszkowych odpowiedzialnych między innymi za prawidłową mimikę twarzy. Przy zapaleniu nerwu twarzowego przy boreliozie dochodzi do widocznych zmian w wyglądzie twarzy – może opadać jeden kącik ust, skóra jest wygładzona po stronie chorej, mogą się pojawiać także problemy z zamknięciem powieki, co może doprowadzić do zapalenia spojówki z powodu jej nadmiernego wysychania. Może także dochodzić przy boreliozie do zajęcia nerwów odpowiedzialnych za widzenie i prawidłowe ruchy gałek ocznych, czego objawami mogą być przemijające zaburzenia widzenia czy nadwrażliwość na światło. Przy zajęciu przez boreliozę struktur wewnątrzczaszkowych może także dochodzić do przejściowych problemów ze słuchem. Może dochodzić także do zajęcia nerwów obwodowych, które unerwiają kończyny. Objawy neuroboreliozy, odmiany boreliozy, mogą być silne nerwobóle, a także drętwienia czy mrowienia w nogach lub rękach. Zdarzają się także upośledzenie siły mięśniowej, a także zaburzenia czucia w obrębie kończyn, drżenia oraz nadwrażliwość na dotyk. Neuroborelioza jest bardzo groźna pod postacią przewlekłego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego, które może doprowadzić do stałych ubytków neurologicznych u chorego. Z jednej strony może dochodzić do powstawania porażeń mięśni, a z drugiej – do zmian w psychice człowieka. Borelioza może być przyczyną depresji, częstych zmian nastroju, drażliwości, problemy z koncentracją, a także otępienia i powstawania psychoz. Skutkiem boreliozy mogą być także nietypowe napady padaczkowe. Zmiany, które powoduje w mózgu borelioza, mogą być nieodwracalne. 5. Diagnostyka boreliozy Boreliozę można wykryć poprzez badania krwi i specjalne testy, jednak żadna z metod nie może na 100% potwierdzić lub wykluczyć zakażenia. Istnieje kilka metod diagnostycznych. Pierwszą z nich, a przy tym bardzo tanią jest test immunoenzymatyczny ELISA. Test ELISA Test ELISA wykrywa różne choroby, najbardziej jednak kojarzony jest z boreliozą. Test służy do ilościowego wykrywania przeciwciał we krwi. W przypadku boreliozy chodzi o przeciwciała IgM i IgG. Te pierwsze pojawiają się na początki infekcji i po pewnym czasie zanikają, a ich miejsce zajmują trwalsze przeciwciała IgG. Test przeprowadzany jest na podstawie krwi, w przypadku podejrzenia neuroboreliozy badany jest płyn mózgowo-rdzeniowy. Zdarza się, że test daje fałszywie dodatki wynik, dlatego przez wielu specjalistów postrzegany jest jako mało wiarygodny. Cena testu to około 60 złotych. Można również przeprowadzić go bezpłatnie, w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, wymagane jest jednak wówczas skierowanie od lekarza. Test Western Blot IgM Druga metoda diagnostyczna to Test Western Blot IgM. Test Western Blot IgM przeprowadzany jest z użyciem krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego. Wynik ujemny oznacza, że w próbce nie ma przeciwciał anty-Borrelia IgM. Test Western Blot IgM wykonuje się na początku infekcji, ponieważ później przeciwciała zanikają. Za wykonanie testu należy zapłacić około 80 złotych. Test Western Blot IgG Test Western Blot IgG przeprowadzany jest podobnie co Test Western Blot IgM. Różnica polega na tym, że Test Western Blot IgG wykrywa obecność przeciwciał IgG. Dodatni wynik testu mówi o tym, że do zarażenia doszło wcześniej niż 6 tygodni temu. Obecność przeciwciał IgG może oznaczać również dawno przebytą i wyleczoną boreliozę. Test PCR i PCR real time Test PCR i PCR real time służą do poszukiwania w próbkach pobranego materiału fragmentów DNA bakterii odpowiedzialnej za zakażenie boreliozą. Test można wykonać zaraz po ukąszeniu ponieważ nie jest on uzależniony od odpowiedzi immunologicznej organizmu. Niestety, zdarza się, że testy te dają wynik fałszywie dodatni. Dodatkowe badania Lekarz, który zdiagnozował u pacjenta boreliozę zazwyczaj zleca wykonanie kolejnych badań. Pacjenci poddawani są badaniu na: babezjozę, chlamydiozę, bartonelozę. 6. Leczenie boreliozy Leczenie boreliozy polega na przyjmowaniu antybiotykotów, przez okres jednego miesiąca. Odpowiednio wcześnie rozpoczęta terapia, stwarza dużą szansę na pozbycie się choroby. Długość terapii i dawka antybiotyku zależy od tego, czy pojawiły się jakieś objawy i jak dawno mogło dojść do zakażenia. Borelioza może jednak powrócić lub zmienić postać na przewlekłą. Leczenie IDSA W przypadku boreliozy zalecanym leczeniem jest metoda IDSA. Leczenie tą metodą stosuje się w przypadku wystąpienia objawów boreliozy. Pacjentowi podaje się antybiotyk przez ok. 3-4 tygodnie. Zwykle wybiera się między amoksycyliną, doksycykliną i cefuroksymem. W przypadku neuroboreliozy antybiotyk podaje się dożylnie. Po odbyciu antybiotykoterapii pacjenta uznaje się za wyleczonego. Objawy, które w tym czasie nie ustąpiły to tzw. zespół poboreliozowy. Leczenie metodą IDSA można powtórzyć jeśli borelioza została wykryta późno i daje objawy stawowe. Jeśli mimo leczenia objawy się utrzymują, można podać pacjentowi niesteroidowe leki przeciwzapalne. Metoda IDSA daje najlepsze wyniki, jeśli zostanie wdrożona nie później niż trzy tygodnie po zainfekowaniu. Każdy tydzień zwłoki osłabia skuteczność leczenia. Leczenie ILDAS Specjaliści, którzy są zwolennikami metody ILDAS nie czekają z wdrożeniem leczenia do momentu pojawienia się objawów. Sugerują rozpoczęcie leczenia w momencie, gdy zakażenie jest wysoce prawdopodobne. Według wytycznych zwolenników ILDAS leczenie należy podjąć jeśli kleszcz pochodził z obszarów endemicznych i tkwił w ciele kilka godzin. Dodatkowym wskazaniem jest wypełnienie kleszcza krwią i niedokładne usunięcie go z rany. Jeśli spełnione zostają te warunki pacjent otrzymuje 28 dniową antybiotykoterapię. W przypadku boreliozy przewlekłej zwolennicy ILDAS zalecają agresywną antybiotykoterapię złożoną z mieszanki kilku antybiotyków. Leczenie trwa przez długi okres, a dawki antybiotyków są dość wysokie. Po ustąpieniu objawów zaleca się przyjmowanie antybiotyków jeszcze przez okres ok. 3 miesięcy, żeby zniszczyć formy przetrwalnikowe Borreli. Leczenie metodą ILDAS może trwać nawet kilka lat. Metoda ta jest dość kontrowersyjna i ma zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. 7. Powikłania boreliozy Nieleczona borelioza może prowadzić do poważnych konsekwencji. Także wyleczona choroba może dać pewne wtórne objawy, nawet po wielu latach. Na skutek zakażenia po pewnym czasie może dojść do rozwoju zapalenia nerwów czy mózgu, a także takich chorób i schorzeń jak: zaburzenia odżywiania prowadzące do anoreksji psychoza zaburzenia świadomości zaburzenia widzenia otępienie majaczenie drgawki Po latach mogą pojawić się także problemy ze stawami i poruszaniem się. 8. O czym powinien pamiętać chory na boreliozę? Przede wszystkim nie należy panikować. Tylko niewielki procent kleszczy w Polsce przenosi boreliozę. Dodatkowo od momentu ugryzienia do przeniesienia toksyn może minąć nawet od 12 do 24 godzin. Im szybciej więc wyjmiemy kleszcza, tym mniejsze jest ryzyko zakażenia. Ważna jest także odpowiednia profilaktyka. Jeśli wybieramy się na wycieczkę na tereny lesiste i trawiaste, musimy zadbać o odpowiednie, wysokie obuwie i skarpety. Dobrze jest także związać włosy i mieć na sobie jasne ubrania (kleszcze są wówczas dużo łatwiej zauważalne). Po przyjściu z takiego spaceru należy wszystkie ubrania dokładnie wytrzepać, włosy wyczesać i od razu wziąć prysznic. Następnie dobrze jest bardzo uważnie obejrzeć swoje ciało, czy nie ma gdzieś małej czarnej plamki. Warto sprawdzać przede wszystkim miejsca ciepłe i wilgotne, takie jak okolica pod pachami, za uszami, w pępku, a także pod kolanami, w zgięciach łokci i w strefach intymnych. Jeśli zobaczymy kleszcza, ale boimy się samodzielnie go wyjąć, można o to poprosić lekarza pierwszego kontaktu. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy cukrzyca typu 2 wraz ze wszystkimi jej potencjalnymi powikłaniami, z których część może być śmiertelna. Nieleczone przewlekłe zapalenie tarczycy (brak suplementacji hormonu t4), prowadzi do zaburzeń seksualnych oraz niepłodności, zarówno męskiej jak też kobiecej. | O nas | Dane źródłowe | Regulamin | Polityka Prywatności | Nadzór merytoryczny | Reklama | Ogłoszenia | Kontakt | DOTACJE NA INNOWACJE – INWESTUJEMY W WASZĄ PRZYSZŁOŚĆ. PROJEKT WSPÓŁFINANSOWANY PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ Z EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU REGIONALNEGO Treści prezentowane na stronie mają wyłącznie charakter poglądowy i nie mogą stanowić jakichkolwiek porad medycznych. W celu diagnozy stanu zdrowia skonsultuj się z lekarzem. Portal ma charakter informacyjny i nie ma na celu promocji leków określonej w art. 57 ustawy prawa farmaceutycznego. . 81 220 476 176 485 104 468 339

przewlekłe zanikowe zapalenie skóry